RKO u dzieci

RKO u dzieci czyli resuscytacja krążeniowo oddechowa jest najbardziej niebezpieczną sytuacją w pierwszej pomocy. Zatrzymanie oddechu wywołuje ogromny strach i panikę wśród osób opiekujących się dzieckiem. Kiedy wiesz co robić, jak udzielać pierwszej pomocy to zaczynasz działać pomimo stresu. Zasady pierwszej pomocy po prostu musisz znać !

RKO u dzieci pierwsze kroki co robić?

Upewnij się, że ty jako ratownik oraz dziecko jesteście bezpieczni.
Sprawdź odpowiedź na bodziec głosowy i stymulację ( uszczypnij dziecko). W ten sposób sprawdzamy przytomność dziecka.
Poproś o pomoc osobę obecną na miejscu zdarzenia. Poproś ją aby zadzwoniła po pogotowie ratunkowe.
Jeżeli dziecko nie reaguje, udrożnij drogi oddechowe i sprawdź czy nie ma tam widocznych ciał obcych (np. gumy do żucia). Widoczne ciała obce należy usunąć.
Odchyl głowę do tyłu jak na zdjęciu poniżej.
Nie dłużej niż przez 10 sekund oceń oddychanie. Pochyl się nad dzieckiem i słuchaj czy oddycha. Obserwuj ruchy klatki piersiowej, spróbuj wyczuć oddech na swoim policzku.
Jeżeli masz trudności w udrożnieniu dróg oddechowych za pomocą odgięcia głowy i uniesienia brody, a zwłaszcza w przypadku dziecka po urazie, zastosuj wysunięcie żuchwy.

Jeżeli masz jakiekolwiek wątpliwości co do obecności prawidłowego oddechu, działaj tak, jakby był on nieobecny.

Resuscytacja u dzieci brak oddechu co dalej?

Wezwij natychmiast ambulans po stwierdzeniu, że dziecko jest nieprzytomne. Najlepiej użyć do tego funkcji głośnomówiącej telefonu lub poproś o pomoc świadka zdarzenia. Jeżeli nieprzytomne dziecko nie oddycha, wykonaj pięć pierwszych oddechów ratunkowych:
U niemowląt zapewnij neutralną pozycję głowy (nie odchylaj głowy zbyt mocno) Wykonaj pięć oddechów obejmując usta i nosek niemowlaka.
U starszych dzieci konieczne będzie większe odchylenie głowy ku tyłowi (odgięcie głowy). Wdmuchnięcie powietrza u starszych dzieci powinno wyglądać jak u dorosłego. Zatykamy nos dziecka i wykonujemy pierwsze 5 wdechów metoda usta-usta.
Wdmuchuj jednostajnie powietrze do ust dziecka (lub ust i nosa w przypadku niemowląt) przez około jedną sekundę, wystarczająco do widocznego uniesienia klatki piersiowej dziecka. Po wykonaniu pięciu prób sztucznej wentylacji przejdź do uciśnięć klatki piersiowej.
Wyszkolony personel zamiast wentylacji wydychanym powietrzem powinien prowadzić wentylację workiem samorozprężalnym z maską z użyciem tlenu, jeżeli tylko taki sprzęt jest dostępny. U starszych dzieci, jeżeli jest niedostępna, przeszkolony ratownik może również użyć maski kieszonkowej do prowadzenia oddechów ratunkowych.
Jeżeli obecny jest tylko jeden ratownik wyposażony w telefon komórkowy, powinien zadzwonić pod numer alarmowy (i aktywować funkcję głośnomówiącą) natychmiast po wykonaniu pierwszych oddechów ratunkowych. Oczekując na połączenie, należy przejść do kolejnych kroków. Jeżeli nie ma bezpośredniego dostępu do telefonu, należy prowadzić RKO przez jedną minutę, zanim opuści się dziecko, aby zadzwonić po pomoc.

W przypadkach kiedy personel wykonujący PBLS nie jest w stanie lub nie chce rozpocząć postępowania od wentylacji, powinien prowadzić postępowanie z uciskaniem klatki piersiowej i dodać do sekwencji wentylację tak szybko, jak tylko możliwe będzie jej wykonanie (np. przy pomocy maseczki lub worka samorozprężalnego)

Rko u dzieci prawidłowe uciski klatki piersiowej

Natychmiast przejdź do wykonania 15 uciśnięć klatki piersiowej, chyba że obecne są jednoznaczne oznaki krążenia (takie jak ruch, oddech, kaszel).
Skup się na stałym, dobrej jakości uciskaniu klatki piersiowej określonym przez: częstość: 100–120/min zarówno u niemowląt, jak i dzieci
Głębokość: uciskaj dolną połowę mostka na głębokość równą przynajmniej jednej trzeciej przednio-tylnego wymiaru klatki piersiowej. Uciśnięcia nigdy nie powinny przekraczać sześciu centymetrów, maksymalnej zalecanej głębokości dla dorosłych (w przybliżeniu wymiar równy długości kciuka dorosłego).
Odkształcenie: unikaj opierania się na klatce piersiowej. Zwolnij jakikolwiek nacisk pomiędzy uciśnięciami klatki piersiowej i pozwól na pełne odkształcenie się klatki piersiowej.
Jeżeli jest to możliwe, prowadź uciśnięcia na twardym podłożu. Przenieś dziecko jedynie wtedy, jeżeli będzie to skutkowało wyraźnie lepszymi warunkami prowadzenia RKO (powierzchnia, dostęp).
Usuń ubrania tylko wówczas, gdy znacząco utrudniają uciska nie klatki piersiowej. U niemowląt preferowaną techniką jest uciskanie klatki piersiowej za pomocą dwóch kciuków – uważaj, aby unikać niepełnego odkształcenia klatki piersiowej. Pojedynczy ratownik może alternatywnie używać techniki uciskania dwoma palcami.

U dzieci powyżej pierwszego roku życia użyj techniki uciskania jedną lub dwoma splecionymi rękami – w zależności od rozmiaru i rozpiętości dłoni. Jeżeli używana jest technika uciskania jedną ręką, druga może być ułożona w sposób pozwalający na utrzymanie drożności dróg oddechowych podczas prowadzenia ucisków (lub do stabilizacji w łokciu ramienia uciskającego).

Po 15 uciśnięciach powinny nastąpić 2 oddechy ratownicze, a następnie należy wykonywać te czynności naprzemiennie (w cyklu 15:2).
W żadnym momencie nie przerywaj prowadzenia RKO, chyba że pojawią się jednoznaczne oznaki krążenia (ruch, kaszel) lub siły ratownika ulegną wyczerpaniu.
Aby uniknąć zmęczenia, gdy obecnych jest dwóch lub więcej ratowników, należy często wymieniać osobę uciskającą klatkę piersiową, a w przypadku pojedynczego ratownika powinien on zmieniać ręce (ręka prowadząca uciśnięcia z ręką, która jest na wierzchu) lub technikę (z użyciem jednej ręki na technikę oburęczną).

Dyspozytor ZRM pełni kluczową rolę w instruowaniu osoby bez przeszkolenia w rozpoznaniu zatrzymania krążenia i prowadzeniu RKO. Jeżeli w trakcie rozmowy z dyspozytorem RKO jest już prowadzona przez świadków, dyspozytor powinien prowadzić instruktaż w przypadku, gdy zostanie o to poproszony lub zidentyfikuje problemy z wiedzą lub umiejętnościami osób udzielających pomocy.

Aby zmniejszyć liczbę zmian, preferowane może być użycie cykli 30:2. Jeżeli świadkowie zdarzenia nie mogą wykonać oddechów ratowniczych, powinni prowadzić resuscytację wyłącznie z uciśnięciami klatki piersiowej.
Wytyczne ERC 2021 rozd. 10

Użycie automatycznego defibrylatora zewnętrznego (AED) U dzieci z zatrzymaniem krążenia pojedynczy ratownik powinien rozpocząć RKO tak, jak opisano to powyżej. W przypadkach kiedy bardzo prawdopodobne jest, że pierwotnym rytmem zatrzymania krążenia jest rytm defibrylacyjny (jak w przypadku nagłej utraty przytomności w obecności świadków), jeżeli AED jest dostępne, ratownik powinien szybko przynieść i podłączyć AED (podczas dzwonienia po ZRM). W przypadku obecności więcej niż jednego ratownika druga osoba natychmiast dzwoni po pomoc, a następnie przynosi i podłącza AED (jeżeli jest dostępne). Wykwalifikowany personel używając AED powinien minimalizować czas bez przepływu, ponownie podejmując RKO natychmiast po dostarczeniu wyładowania lub decyzji o braku wskazań do wyładowania; elektrody powinny być założone bez lub z minimalną przerwą w RKO. U niemowląt i dzieci poniżej ósmego roku życia, jeżeli jest to możliwe, użyj AED z pediatryczną przystawką zmniejszającą dostarczaną energię. Jeżeli takie urządzenie nie jest dostępne, użyj standardowego AED dla dzieci w każdym wieku. Nie bój się udzielać pierwszej pomocy!